EPITAF PËR NJË KOHË
Më buzëqeshin ftohtë e më duan meit
Për birë të kavallit i shtinë dhe lumenjtë
Valle përmbi varre çdo ditë e çdo natë
As njerëz as hije as t' gjallë as lugat
Ah kjo stina e tyre
Shekulli i gjatë
*Në këtë aktualitet të vërshimit gjithnjë e më tepër të antivlerave kudo dhe gjithfarësh, ndjehesh i gëzuar të hasësh në ndonjë vlerë të mirëfilltë artistike. Fatbardhësisht, në këto rrethana, Naim Fetaj na vjen me librin e tij të ri "Më lanë edhe pa këngë“, libër ky me poezi që duhet lexuar me vëmendje dhe endje të veçantë. Libri i ri i Fetajt ështe një qasje etike përmes esteikës poetike ndaj realitetit të deformuar, devalvuar rëndë dhe tragjikisht nga ata (oligarkia politike)që zhveshën njeriun e këtij ambienti e të kësaj kohe nga çdo gjë, madje edhe nga vetë ajo që është ndër më sublimet siç është kënga. Megjithatë kënga e poetit, që është poezia, shkruhet guximshëm.
I gjithë libri i këtij poeti eshtë një mllef i revoltuar, revoltë që manifestohet përmes poezisë.
Naim Fetaj përmes librit të ri është në një farë mënyre një Llengston Hjus, i cili me anë të poezisë luftonte dukuritë e zeza të kohës. Hjuz porosiste poetin e kohës: "Këndoji këngët tua të errëta, frushkulluese“. Këtë e bën bukur edhe Naim Fetaj me një intuitë, përvojë, njohurie dhe ndjeshmëri të lartë artistike. Edhe pse lënda strukturohet përmes tre cikleve: “Kohë korbash troket“, " Mbi dënesjen tonë“ si dhe "Dhimbja pikon veç nga zemra“ , librin e karakterizon një unitet motivor, tematik e poetik. Ky unitet tematik shfaqet përmes variacioneve dhe ngjyrimeve të cilat i shquan një përjetim emocional shumë i thellë i autorit. Në librin "Më lanë pa këngë“ shpesh vërehen mbindërtime strukturore por edhe figurative nga sentencat proverbiale të oralitetit poullor, natyrisht gjithherë me një mëvetësi e mjeshtëri autoriale që të mahnit. Andaj në poezitë e këtij libri gjejme ngjarje, situata, fjalë e sentenca metaforike unikate që e bëjnë
këtë libër të veçantë.
I tërë libri është ndërtuar në formën elipsive me një dendësi premisash semantike të shoqëruara me një semiotikë të pasur. Në këto poezi shpesh gjejmë demonizëm, mallkime deri në ironi pezhorative, nga se të tilla cilësi kanë shkaktarët e këtyre situatave dhe ngjarjve që bëhen motiv në këtë libër. Por në këtë libër hasim edhe emotivitet, nostalgji, ndieshmëri , dhembje e pikëllim të autorit, sidomos në ciklin e fundit që është cikël përkushtimor kushtuar, të afërmëve, miqve, martirëve e luftëtarëve të lirisë së Kosovës, shumicën e të cilëve i kishte njohur personalisht autori.
Gjuha poetike në poezinë e këtij libri është e pasur e ndërtuar përmes rimave dhe një ritmi të bukuri tingëllor sa që disa poezi të duken si këngë andaj titulli i librit na del "Më lanë edhe pa këngë“ të cilat do lexohen me shumë kënaqësi estetike nga lexuesit dhe adhuruesit e poezisë së mirë.
* Le të jetë kjo vetëm një mbresë fillesatare, si përshëndetje, urim dhe falenderim për mikun tim poet Naim Fetaj për librin që më dhuroi!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen