Naim Fetaj |
VALLJA E TROPOJËS
Dolën prej shkëmbi a pikën prej qielli
Pluhur a mjegull ku mbeti vallë dielli
Edhe zogjtë e malit prenë këngën e gojës
Bam e bum kur nisi... Vallja e Tropojës
Shkrepa e kreshta... stepën e u rrudhën lisat
Trimat e bajlozat heshtën
E dukēshin vetem plisat
U zgjuan legjendat... zanat... shtojzovallet
E bam e bum tupani në valle hynë dhe malet
Vashat hidhen lartë donë t'a kapin diellin
Burrat tundin tokēn e dridhin edhe qiellin
Çahet edhe bjeshka e digjet logu i lojës
Kur merr flakë e dhezet...Vallja e Tropojēs
POEZI PATRIOTIKE
Krejt atdheun... e morën kraheqafe
Se ishin të zotët... se kishin qafë gjirafe
Dhe populli prapa u shkonte si krushk
Prisnin diamante... gjirafa dhjente dushk....
LETËR MIGJENIT NË VARR...
Asgjë s'ka ndryshuar... i dashur Migjen
Bashkë me vargjet tua varri s'po na zën
Jeta në fije të holla e vargjet shumë të rënda
Një shekull pas... as varri s'na lë brenda...
OH...
Krejt zhele zhele i kam bërë ca fjalë
Disa fjalë dhimbje që i grija me dhëmballë
Për ju o miq që nuk jeni gjallë...
Shtrydhej një fjalë e loti ndalej në mjekërr
Për ju që vdiqët të ri
Miqtê e mi të vjetër...
VRASJA E DYTË...
Ç'tradhti o Zot... ç'marrëzi
A dyjat katarrosh
Me njëqind plumba përtokē të kanë shtri
Dhe në tē pamën tënde
Ulën për kryeshëndoshë...
KOT MUROSĒM GRA...
Kot murosëm gra... ndër ura e kala
Dhe rritëm jetimë me tambël prej guri
Dhe Kënga për Rexhën sa bjeshka u ba
Dhe ende dalin dreqër
Nga ai bark prej druri...
KËNGA PËR NJË KËNGË...
Tash e njëqind vjet
Krushqit rrethit malit
Edhe, Rexha i Lokës
Tek vithet e kalit
Herë ndërrohën këngëtarët
E re shkruhet kënga...
Po gjithëmonë e njejtë
Tradhtia edhe dhembja...
VJERSHA E VJERRUR MBI V...
Vajin e vrarë të vashave... e vranë
Vranë vreshtën e vjelur... vjeshtën e verbuar
Vargjet i vranë dhe vjershat
Vajtorët e vjetra... duke vajtuar
Të vdekurit ndër varre i vranë
Edhe vëllanë
Vranë vitin e vonuar...
Vrafshin veten vrafshin
Vrasësit e vërbuar...
LUTJA IME... URIMI IM...
Aty ku mungon sonte ndonjë
Zbrite o Zot një ëngjëll ti
Në sytë tonë te mirë mos le më lot
Bukën e përditshme falna edhe n'mot
E lirë le te endet Liria
Mjaft më... gjak e lot...
E BANI ME VAJ DHE QIELLIN...
( Për të madhen Fatmira Breçani )
Tek Liqeni i Zanave vashat ndalën vallën
E prapa Gurit të Shpuem Halili pyet legjendat
Kalave sot pse u lëkundën bedenat
Kroje e currila pse shtyhen mes veti
Ku të mbytën diku në Valbonē a n'gjeti
As dallgët me turr pse s'po i gjuan deti
Edhe zogjtë e malit tek erdhen prej Deçani
Kur e nisi kēngën Fatmaira Breçani...
Dita e nata thonë nuk donin me u nda
Pëllumbat u kurthuan atje pēr hava
Valbona shtyente valēt
E valēt s'rrinin brenda
Valēt e Valbonën i ka shitue kënga...
Zhdirgjet historia malit edhe fushës
Me atë zë tiskë bash si krismë e pushkës
As syzeza më nuk kjante mbi dērrasē veku
Pas shtatë bjeshke thonë qenka shkri orteku
U hutuan lisat u rrënqeth krejt mali
E bani me vaj qiellin... Fatmira Breçani...
Shkruani një mesazh...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen