Poezi nga libri i parë i autorit Naim Fetaj
YJET BËJNË ROJË
Shkojnë e vijnë netët
Si lëkurë gjarpri ndërrohën
Yjet bëjnë rojë
E rrinë ndër këngē
Bëjnë rojē
Dhe dritē
Yjet e rënë në pritē...
SHENIME PËR NJË DOSJE TË RE
Kur e lëshuam shtëpinë
Veç mollën gjyle s'e premë
Thamë
Qyqja le tē këndojë nē rremb
Mos qaj
Më thoshin atëbotē
Pēr pëllumbat mos u tremb
Mbi trohat e dhembjes
Ata rrinë
Mollët e vjetra eja t'i hamë
T'i hamē o se u thamë
Në sofër
Koha jonë qe thyer atëbotë
Si buka e rreshkur
Në bebëzat tona
Aty trohat e dashurisë i lamē
Aj më nuk ishte jona
Me babain
Nuk fliste kush
I patën premtuar tokë
Shtëpi e qetësi
Urë e Stambollit i fliste atij
Ajo e Qabesë i digjej ndër sy...
NËNAT TONA
Nuk dihet çka lanin atëbotë më shumē
Këmishat tona të kuqe
A plagët e veta
Ilegalisht zemrën kur e shplonin mbi lumë
Dhe tek mblidhnin maleve
Arna të zeza nga jeta...
BABALLARËT
Ishin burra të fortë
Me emra të thjeshtë
Isa Azem Bajram
Në shtatë krajli thonë u doli fjala
Në shtatë krajli i lanē vetes nam
Kot i kerkon ata nëpër libra
Bulevardeve nuk bredhin
Në këmisha pa mëngë
Me nga një kobure maleve endeshin
Dhe dilnin e pushonin në këngē
Ishin burra të fortë
Të butë...të ashpër....rrufe
Shkrim e lexim fare pak dinin
Me flakë e shkruanin fjalën atdhe...
KRONIKË E VITIT 1978
Vaporrët rrëshqisnin ngadalë
Thjeshtë
Pa ceremoni
Ushtarët dilnin korba
Të zinj
Në shtatë topat e zymtë
Korbat shtatë krajli
Ngadalē dhe baladat zgjoheshin
Maleve kur këndoi maliheri
Ndërsa zemra shprushej mbi topat e zinj
Ngrihej lart atdheu mbi do krahë skifteri
ARBËRESHËT
Tek i binin detit
Me një barkë përpjetë
Se si heqnin dorë
Nga e zeza jetë
Dhe ende sytë tek një breg i kishin
Det i thellë i zi .. sytë e tyre ishin
Gjithçka tash
Ishte ndarë në dysh
Kënga mergimtare
Prush i ndarjës ish
Dhe ecnin ngadalë valët lehtë i çanin
Një grusht dhe në gji ilegalisht e mbanin
Dhe s'kishin asgjë tjeter
E gëzoheshin si fëmijë
Krejt atdheun e mbanin
Mbështjellë në njē shami...
KALI I LASHTËSISË...
Shumë vargje janë shkruar për ty
Po kush s'i lexon ato 1e sa mot
Legjendave dhe vargjeve u ike ti
Klithjet e Trojës s'i dëgjin as sot
Ashtu i drunjtë
Pa zë pa shpirt pa sy
Po bredh ndër hustori
Hijeshinë e detit ke marrē
Solemnisht në dhembjen tonē tash hyn
O kalë...
I lashti kobi ynë
PAK FËMIJËRI...
Kur m'i tregonte nëna
Do përralla këtyre herë
E zinte prore në gojē
Gjarprin me shtatë krerë
Dhe fliste disi të vogël
Si të fliste me varret
Në sy diçka i ndizej
Si t'i shprushte zjarret
Dhe 4ash që u bëra me thinja
Në këtë kohē
Fëmijërisë i kthehem
Gjithënjë e më shpesh
Dhe tash për nënën
Sa herë që mendoj
Gjarpri i përrallave
Prore del mes nesh...
KËNGA PËR NËNËN...
Po ta njihte Homeri ate
Bota s'do ta kishte Penelopën
Baladave ajo do të rrinte
Te 6ra e Qabesë do të flinte
Dhe Oson do ta gjente dikund
Rimat kryeneqe vaji kur t'i shkundë
Aty mbi atë dërrasë veku
Ku priti nëntē vjet
Për sytë e zez të Osos
Ku i ndërroi nëntë jetē
Tash ai za i saj
Botën mall e mbush
Botën që desh ta kallte
E vetë desh të ishte prush
Tek ajo dërrasë veku
Ku mbeti për një fjalē
Dushk e bar në mal thonē i thante
Verën kurrë s'e linte me dalē...
KËNGA PËR BABAIN
Derisa ishte në kurbet
Drekën nuk e hante në të njejtën kohë
As në të njejtën orë
Gjithëmonë nēn sqetull e mbante
Si tash lukthin e sëmurë me dorē
Ajo nuk ishte si të gjitha drekat
Dukej shumë solemne
Fillonte pa supën solemne
Strellciançe ia shtronte çdo kund
Metrotë fjalët s'ia kuptonin
Zot pushtet e fe
Tek i shante nën hund
Pastaj i shtronte të gjitha
Bukën e ftohtë
Qepët dhe ca kokērra kripē
Dhe donte t'i mbeteshin nē fyt...
NJË KËNGËTARI...
Kur ti këndon
Dashuritë flakë marrin
Për pak histtori
Pēr pak këngē
Të vdekurit lëkundin varrin
Maleve baladat zgjihën
Prej zërit tënd
Prej fyellit tënd o burrë
Pikon krejt shpirti
Me dy kokërra lot
Për këngët që s'i këndove kurrë...
DHE KISHIM AQ SHUMË FJALË...
U ndamë në një kohë
Kur dhembjet i shkruanim mbi gurë
Mbi një tryezë të mermertë
Shkruanim testament
Me hukamë gjaku
Për historinë e jetës
Për hijeshinë e vdekjës
Dhe fjalët tona
I ngulëm mbi gurë varri
Fjalët tona për lulët
Dhe për dashurinē..
I shkruam dhe fjalët tona
Për ndarjën
Dhe kishim aq shumë fjalë
Për të shkruar një histori
Një histori oër vete e për varret
Deshën të na marrin historinë
Deshën të na i marrin fjalët
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen