Poezia e Naim Fetajt lidh nyjat e kujtesës

Poezia e Naim Fetajt lidh nyjat e kujtesës autoriale mē parë se në figura e diskurs, në biigrafi e histori njerzish që perfaqësijnë, ashtu siç gjërat i përfaqësojnë njerëzit kur ata nuk janë më.
E lidhur me traditën e poezisë së Kosovës, ne vargje të përqendruara dhe në ligjërimin e prerë ambiental, kjo poezi hapet në semantikën dhe në rrjetin e asocimeve poetike përnjēherē dhe direkt.
Lidhja me biografi njerëzish, e bënë atë poezi mimetike të rastit e të perkushtimit, shenja këto që shenojnë të folur më parē kolokvial, se të lidhur në qerthuj semantikë të përthellë.
Vetë figurat e kujtuara, edhe pa u bërë ligjërim e zbulojnë një ideilogji të shkrimit që s'do të bëhet politikë e shkrimit, por ligjerim i lidhur me figurat e mëdha apo me figurat e shpirtit.
Fetaj kujton, sepse është i kujtueshëm, pastaj bjen tek elegjia, sepse kujtimet i ka të rënda.
Një elegji e shkruar në liri, është poezi që zbulon shpirtin dhe rrezaton butësi përballē egërsisē.

( Kujtim Shala, për poezitë e vëllimit të dytë " Terrinē përtej diellit", Prishtinē, 2013 )